วันนี้เราตื่นสายๆ เจ็ดโมงกว่าๆก็ออกมารับไอหนาวที่ลานภายในบ้าน เช้าวันอาทิตย์ที่บ้านรวมไทยดูแตกต่างจากกรุงเทพอย่างสิ้นเชิง ไม่มีภาระเร่งรีบ ทุกอย่างดำเนินไปตามครรลองของวิถีชีวิตแบบท้องถิ่นชาวบ้าน

น้องคนนี้เป็นหลานลุงปาละ เสียดายที่ผมจำชื่อน้องเขาไม่ได้ น่ารักสดใสแถมยังมีความสามารถพิเศษคือสามารถท่องบทชินบัญชรได้หมด และบทสวดต่างๆ ผมเองได้ฟังยังทึ่งเลย เด็กอะไรจะเก่งขนาดนั้น และรู้สึกว่าจะนับถือเจ้าแม่กวนอิมด้วย ไม่กินเนื้อ โตขึ้นเชื่อได้ว่าเรียนหนังสือเก่งแน่นอน

กิจกรรมของบ้านลุงปาละคงหนีไม่พ้นการที่สมาชิกครอบครัวเข้ามาร่วมกันจัดเมล็ดกาแฟสดที่คั่วจากเตาสดๆใหม่ๆนำเข้าในถุงเพื่อจัดจำหน่ายแก่นักท่องเที่ยวที่ผ่านไปผ่านมา จำได้ว่าผมซื้อกลับมา 1 ถุงขนาด 100 กรัม

อาหารมื้อแรกของเช้าวันอาทิตย์นี้ เรียบง่ายเป็นขนมปังทาแยมพร้อมกับกาแฟสดร้อนๆ

อากาศบนนี้ยังเย็นอยู่แม้ว่าจะล่วงเลยมาปลายๆเดือนกุมภาพันธ์แล้ว เนื่องจากที่ปางอุ๋งนี้สูงจากน้ำทะเลประมาณ 1,300 เมตร ลืมบอกไปว่าความหมายของปางอุ๋งคือ
ปาง หมายถึง ที่พักของคนทำงานในป่า
อุ๋ง หมายถึง แอ่งกระทะใบใหญ่ที่มีน้ำขังเฉอะแฉะ

ในยามที่ลุงปาละกับพี่ศรีอยู่บ้านกันตามลำพังเนื่องจากลูกๆทั้งสองไปเรียนหนังสือที่ตัวเมืองและกรุงเทพตามลำดับ จึงมีแต่เจ้าเหมียวตัวนี้และลูกๆมัน คอยเป็นเพื่อนคลายเหงาได้เหมือนกัน

อีกอิริยาบถหนึ่งที่รักสวยรักงามของเจ้าเหมียว

เช้าๆแบบนี้จะมีอะไรดีเท่าได้ชมความงามของดอกไม้เมืองเหนือสีสันสดๆอย่างนี้

ดอกอะไรเอ่ย...ใครรู้บ้าง

อยากพักต่อสักวันสองวันแต่ก็เป็นไปไม่ได้เนื่องจากมีภาระเหมือนคนอื่นๆที่ต้องกลับไปทำงานในเช้าวันจันทร์

สักพักเราขอตัวลุงไปสูดอากาศเย็นๆริมอ่างเก็บน้ำ และเลยไปโครงการเลี้ยงเขียดแลวที่อยู่ลึกเข้าไป

จากการสอบถามคนสวนที่กำลังตัดหญ้าและแต่งสวนอยู่ ได้ความว่าตอนนี้ไม่มีเขียดแลวแล้ว จะมีก็แต่เจ้าตัวนี้ที่เป็นรูปปั้นนั่งเล่นน้ำอยู่กลางลำธาร

ต้นไผ่ที่ปลูกบริเวณรอบๆโครงการเพาะเลี้ยงเขียดแลว