Date : February |19| |20|, 2005


19 กุมภาพันธ์ 2548 ... Part |1| |2| |3| |4|

ช่วงบ่ายๆจึงได้ขี่รถมายังบ้านรวมไทย ใช้เวลาประมาณ 1 ชม.ได้ ผมทำได้เพียงใช้เกียร์ 1 ในการขึ้นเขาชันมายังที่นี่ เนื่องจากทางชันมาก ครั้งนี้แปลกตาออกไปตรงที่มีป้ายหมู่บ้านกาแฟติดอยู่ตรงทางเข้า จำได้ว่าปี 46 ยังไม่มีป้ายนี้ แต่อย่างไรซะการกลับมาครั้งนี้ก็รู้สึกดีอีกครั้ง

 

ผ่านซุ้มทางเข้าหมู่บ้านไป ไม่กี่ร้อยเมตรก็เจอกับบ้านลุงปาละกับพี่ศรีทางด้านซ้ายมือ เป็นบ้านพักแนวโฮมสเตย์ที่เรามาพักครั้งที่แล้วเมื่อเดือนพฤศจิกายน ปี 46 ที่ผ่านมา จอดรถมอเตอร์ไซด์เสร็จก็ได้เดินเข้าไปทักทายเจ้าของบ้าน วันนี้เจอลุงปาละ เรารื้อฟื้นความจำกันสักครู่ ลุงก็จำเราได้ ดีใจครับที่จำได้ พร้อมกับยังเก็บรูปที่เราถ่ายไว้เมื่อครั้งที่แล้วแล้วเราส่งมาให้ทางไปรษณีย

 

สอบถามกับลุงปาละได้ความว่าวันนี้ห้องว่างทุกหลัง เราเลือกห้องเดิมที่เคยมาพัก ยังจำบรรยากาศได้ดี ราคา 150 บาท/คืน ไม่มีไฟฟ้าและน้ำอุ่น แต่ถ้าจะอาบน้ำทางลุงกับพี่ศรีจะต้มน้ำร้อนมาให้ ตอนหัวค่ำก็อาบน้ำท่ามกลางแสงเทียน โรแมนติกอย่าบอกใครเลย

 

ภายในบริเวณบ้านลุงนั้น เต็มไปด้วยต้นไม้และดอกไม้นานาพันธุ์ แข่งกันออกสีสันบาดตาแก่ผู้พบเห็น

 

ดอกหน้าวัว

 

เราไม่ลืมที่จะเก็บภาพต้นกาแฟที่ปลูกเต็มไปหมดในไร่หลังบ้านลุงปาละ เม็ดแดงบ่งบอกถึงว่ามันใกล้จะสุกเพื่อเตรียมไปตากแดดและคั่วในขั้นตอนต่อไป

 

ต้นไม้นี้ดอกหรือใบสีแดงสวยเหลือเกิน ปลูกอยู่ด้านหน้าบ้านพัก

 

หลังจากเก็บสัมภาระ ทางลุงปาละได้นำกาแฟสดร้อนๆมาให้เราดื่มไปพร้อมกับขนมคุ้กกี้ กาแฟสดที่นี่สดจริงๆ เพราะปลูกเอง ตากเอง คั่วเอง และตำเอง สุดท้ายก็นำไอน้ำร้อนมาผ่านผงกาแฟดังกล่าว กลายเป็นกาแฟสดให้เราดื่ม
พอคาเฟอีนเข้าสมองแล้ว หนทางต่อไปคือการขี่รถไปสำรวจอ่างเก็บน้ำปางอุ๋ง ตลอดเส้นทางบ้านเรือนยังคงติดธงชาติไทยพร้อมกับเขียนว่า ทรงพระเจริญที่หน้าบ้านทุกหลัง จากครั้งก่อนจำได้ว่า พี่ศรีได้บอกกับเราว่ามีทั้งหมด 20 ครัวเรือนไม่สามารถขยายเพิ่มได้

 

สันอ่างเก็บน้ำปางอุ๋ง ให้เราเดินไปชมวิวเลียบอ่างเก็บน้ำได้ บางเวลาเห็นชาวบ้านที่นี่นำผ้ามาซักกัน

 

ต้นอะไรเนี่ย สีแดงทั้งต้นเลย ปลูกอยู่ริมอ่างเก็บน้ำ

 

ณ ริมอ่างเก็บน้ำปางอุ๋งแห่งนี้ มีเกสเฮ้าส์ชื่อรวมไทยเกสเฮ้าส์เปิดบริการอยู่ เจ้าของเป็นทหาร มีอยู่หลายราคา ตั้งแต่ 200 300 ถึง 400 บาท/คืน แต่ผมยังไม่เคยพักซะกะครั้ง เนื่องจากตอนกลางคืนจะเงียบและเปลี่ยว พักกับลุงปาละได้ทานข้าวเย็นไปคุยไปจนกว่าจะนอนยังได้

 

อีกครั้งกับศาลาริมน้ำ เปรียบเสมือนสัญลักษณ์ของปางอุ๋ง

       
  Continue to Part 4